پنجشنبه, ۱۳ تیر ۱۳۹۸، ۰۹:۵۲ ق.ظ
پ.ن یک: پیشنهاد میکنم این مطلب خواندنی و مفید را مطالعه بکنید:سه دقیقه
پ.ن دو: در پست دیروز تا الان پنج تا دلفین داده ایم و شما تا الان شش عدد لایکش کردین! به نظرم یه دکتر برید دسته جمعی 🐦
پ.ن سه: ربطی به سن و سال نداره! به تاهل و تجرد هم ربط نداره، دختر همیشه دختره برای اطرافیانش؛ روزتون مبارک باشه دخترا (دخترا آینه ی زندگیان؛ مثل پسرا) حالا بخوانید👇
در میان بنیاسرائیل مردمی بودند تبهکار، متجاوز به حریم و حدود خدا. جالب است که در میان آنها گروهی بودند که آرام نمینشستند، بلکه با این بدکاری و تجاوزگری درافتاده بودند.
وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا ۙ اللَّهُ مُهْلِکُهُمْ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا ۖ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّکُمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ| فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُکِّرُوا بِهِ أَنْجَیْنَا الَّذِینَ یَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ وَأَخَذْنَا الَّذِینَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِیسٍ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ(7:164)
دسته ای از مصلحت اندیشان و عقلای قوم به این گروه مبارز با زشتیها و تجاوزها رو کردند و گفتند: چرا شما مردمی را که به حرف شما گوش نمی دهند و ترتیب اثر نمیدهند و حرف شما را هدر میدهند موعظه میکنید و پند و اندرز میدهید؟
شما آمده اید مرتب به مردمِ سخت دلی میپردازید که سرانجام خدا آنها را نابود خواهد کرد! یا به عذاب و شکنجه دردناکی دچار خواهد کرد. آنها را رها کنید.
اما این گروه که درگیری با فساد را لازمه حیات و زنده بودن یک فرد و جامعه میشناخت و فهمیده بود که اگر فساد بر محیط غالب شود حق از بین میرود، آرام ننشست.
کسانی که تسلیم نشده اند، میدانند که اگر به حساب اینکه کارشان بی ثمر است و آنچه می گویند اثر نمی کند و هدر میرود، از برملا کردن حق و رسوا کردن ناحق دست بردارند، آرام آرام آهنگ حق و فضیلت ضعیف خواهد شد.
اینها گفتند نه؛ ما میدانیم که اینها سخت دلاند و در برابر تذکرات ما مقاومت دارند، اما اولاً: مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّکُمْ؛ وقتی انسانهایی دارند تسلیم فساد میشوند، اقلاً به آنها تذکر بدهیم، تا در پیشگاه خدا اگر از ما سؤال شد تو که دیدی نابینا به چاه است چرا خاموش نشستی و گناه کردی، بگوییم خاموش ننشستیم. ما از جانب خدا یک رسالت داریم و آن این است که نگذاریم حق به پشت پردهها برود.
و ثانیاً این جمله خیلی جالب است: قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَىٰ رَبِّکُمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ، گفتند اولاً میخواهیم در برابر خدا عذر داشته باشیم و بگوییم ما در رسالتی که داشتیم کوتاه نیامدیم؛ و ثانیاً، خواستند بر آنها اثر بگذارند، شاید باتقوا شوند.
این جمله خیلی معنی دار است. یعنی به این آسانی نمیتوان تسلیم نومیدی شد. «انسانِ به خدا پیوسته» به این آسانی دچار نومیدی نمیشود. «انسانِ با ایمان به خدا» و یأس با همدیگر رابطه ای ندارند. چه عالی است این تعلیم!
این گروه در برابر آن مصلحت اندیشی میگویند با تمام این که شما میگویید، ما در ناصیه و پیشانی این مردم تجاوزگر میخوانیم که تسلیم فساد شدند و باید در انتظار عذاب هلاکت آفرین خداوند باشند؛ با این حال ما مأیوس نیستیم؛ ما کار خودمان را میکنیم؛ ما تلاش خودمان را میکنیم، شاید به اثری برسد - اثری که برای ما هنوز قابل پیش بینی نیست.
این مقدار از امیدواری بیش از امیدواریهای محاسبه ایِ عُقَلایی معمولی است که عاقلهای حسابگر دنیا دارند. این از آن امیدواریهایی است که عاشقهای دنیا دارند نه عاقلهای دنیا.
پایان: در ادامه بحث میکنند که امر پسند و ناپسند چیست و چگونه قابل تشخیص است.