حیات تن به آب است و هوا و حیات روح به علم است و دلالت. علم در قرآن است و دلالت (به چگونگی این علم و راه رسیدن به آن) در نزد معصوم. و هر چه جز این باشد، تاریکی است و گمراهی و ظلمت است. (حکیمی, 1383, ص. 17)
* مصاحبه با حجت‌الاسلام حسن رمضانی در نقد مکتب تفکیک (فارس: ۹۰/۱۲/۲۱)
خانم الفــــ |
۱۱ تیر ۹۶ ساعت ۱۵:۲۷
این مطلب را امام صادق علیه‌السلام در حالی برای «مفضل» بیان میکند که خود یک امام معصوم است و فوق مقایسه با ارسطو است و این یعنی اگر کسی حرف قابل قبولی دارد باید آن را گفت و نقل کرد و نباید به بهانه اینکه او در رتبه از ما پایین‌تر است او را کنار بزنیم و بگوییم آنچه او میگوید کشک است.
بررسی اجمالی نهضت‌های اسلامی در صدسالۀ اخیر، ص:77
ارسطو جملهای دارد درباره فلسفه، میگوید: «اگر باید فیلسوفی کرد باید فیلسوفی کرد و اگر نباید فیلسوفی کرد باز هم باید فیلسوفی کرد.»
توضیح دادم که مقصود ارسطو این است که فلسفه یا درست است و باید آن را تأیید کرد و یا غلط است و باید آن را طرد کرد. اگر درست و قابل تأیید است باید فیلسوف شد و با نوعی فیلسوفیگری فلسفه را تأیید کرد، و اگر هم غلط است و طرد شدنی، باز باید فیلسوف شد و فلسفه را آموخت و با نوعی فیلسوفیگری فلسفه را نفی و طرد کرد.
