گناهکاران! بشتابید :: فیشــــــنگار

گناهکاران! بشتابید

چهارشنبه, ۱۰ آبان ۱۳۹۶، ۱۰:۰۰ ق.ظ

یاران! شتاب کنید، قافله در راه است. می‌گویند که گناهکاران را نمی پذیرند؟ آری، گناهکاران را در این قافله راهی نیست ... اما پشیمانان را می پذیرند. (51)

۹۶/۰۸/۱۰

نظرات (۲۸)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۰:۱۰

آقاگل ‌‌

عالی.

یک نکته ای جایی میخوندم با این مضمون که ما سر دعا کردن و توبه کردن اشتباه میزنیم! ما فکر میکنیم مبدأ این حرکت مائیم. علت مائیم. ما دعا میکنیم و توبه میکنیم و بعد مورد پذیرش قرار میگیره. ولی در واقع خلاف این جریان هست.

ما در انتهای این مسیریم. توجه میکنی؟ در واقع ما انتهای این جاده هستیم و نه ابتداش.

به نظرت این گزاره چقدر درسته؟و چه نقدی بهش میشه وارد کرد؟ خودم رو چند روزه که درگیر کرده.

پاسخ:
میشه هم ما علت باشیم هم اون کسی که توبه رو قبول میکنه.
توی فلسفه یه جمله ای هست که میگه :
علت غایی، علتِ فاعلیتِ علت فاعلی است.

یعنی اگر کسی یه کاری میکنه به خاطر جاذبه و کشش علت غایی هست.
بقول علامه حسن زاده :

آب تشنه تشنه کند و تشنه آب آب
اول خدا گداگدا کند بعد گدا، خدا خدا

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۰:۴۱

هانیه شالباف

چه‌قدر به‌موقع بود دچار...

چه‌قدر به‌موقع بود...

کاش جزو گناه‌کارها نباشم...

پاسخ:
سلام خوش به حال شما با این حسی که الان دارید :)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۰:۴۲

ستاره جان

این جمله از آوینی هست

پاسخ:
سلام بله کتاب فتح خون

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۰:۴۴

ستاره جان

اگه حرف تو و آقاگل درست باشه (یا بهتره بگم اونی که تو فلسفه هست) پس خاک بر سر و وای به من :( که علت غایی نمیخوادم

پاسخ:
آره واقعا :)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۱۰

لوسی می

هعی! خدا درجات حر بن یزید رو روز افزون کنه. وااااقعا هرچی به خاطر وجود و برکت حضور حر در کربلا خدا رو شکر کنیم کمه!

صحبت آقا گل هم جالب بود. هرچند من فکر میکنم این مثل مرغ و تخم مرغه که اول و دومش معلوم نیست و شاید یک سیکل معرفت و مغفرت باشه!

البته اصلا مطمئن نیستم که منظورتون رو درست فهمیده باشم.

پاسخ:
واقعا - اگه بخوام مثل شهید آوینی ادبی بگم:) - حر پرچم توبه و آزادشدن رو تا اوج قله های تاریخ برافراشته کرد

منظور آقاگل رو؟ :)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۲۱

وحید عبدی پور

سلام. در جواب گل آقا.

خدا: ای موسی آنچنان که شایسته من است از من سپاسگزاری کن
موسی: پروردگارا چگونه توان دارم که الطاف بی پایانت را شکر گزاری کنم، در واقع همین سپاسگزاری من از تو به خاطر لطف توست که توفیق سپاسگزاری به من داده ای
خدا: همین که دانستی این من هستم که حتی تو را سپاسگزار قرار داده ام، حد کافیه تو برای سپاسگزاری است.

پاسخ:
سلام ممنون برای توضیحات

رونوشت به
@ آقاگل :)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۳۰

فرشته ...

این پشیمون شدنه اما کار هر کسی نیست، پشیمونی باید از ته دل باشه، باید باعث بشه دیگه سمت اون‌ اشتباه نریم، یعنی باید یه چیزی رو تو دلمون تکون بده...خدا نکنه مزه ی یه گناه به مذاقمون خوش بیاد اون وقت این پشیمون‌ شدن واقعی از هر چیزی سخت تره.

+اولین بار این جمله رو تو فکه دیدم، یه جمله ی دیگه هم‌ کنارش بود اونم تو ذهنم‌ مونده:

"پندار ما این است که شهدا رفته اند و ما مانده ایم اما حقیقت آن است که شهدا مانده اند و زمان ما را با خود برده است."

پاسخ:
منظورت از فکه دوکوهه است ؟ :)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۳۱

هانیه شالباف

فتح‌خون کتاب عجیبیه. همیشه فکر می‌کنم شهید آوینی چه‌طور بوده و چه‌طور فکر می‌کرده که تونسته یک هم‌چین چیزی خلق کنه...

پاسخ:
شاید بعدتر به جوابت برسی
و شاید این جواب توی زندگی و کار ادبی ات به دردت بخوره

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۳۵

فرشته ...

یه سئوال هم برام پیش اومد:

به نظرت کامنت آقاگل و آقای عبدی پور با اختیار ادمی منافات نداره؟ اگر فاعل هر کاری خداست و حتی این خداست که آدمی رو سپاسگزار قرار میده پس فاعل ناسپاسی هم باید خود خدا باشه، اون وقت بهشت و جهنم ، پاداش و جزا بی معنی میشه، نمیشه؟

نمیدونم چرا همیشه درک مسئله ی جبر و اختیار انقدر برام سخت بوده و هست.

پاسخ:
نمیشه گفت
خدا شعور سپاسگذاری و قدرت ناسپاسی رو به آدم میده؟

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۴۲

هانیه شالباف

پس شما می‌دونید جوابشو ... :)

پاسخ:
نچ :))

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۴۴

لوسی می

شما بودید پست گذاشته بودین که وقتی در قیامت بنده ای که حکم دوزخ بر او وارد شده برگرده و به امید به رحمت خدا نگاه کنه خدا می بخشدش؟!
پست هرکسی که بود یادمه اونجا کامنت گذاشتم که این اتفاق یک توفیقه که باید جوهره ش رو داشته باشی که قسمتت بشه و قسمت هرکسی نمیشه این نوع توبه در قیامت کبرا!
در همین بحث مرغ و تخم مرغ. و توفیق و اینها
کامنت آقای عبدی پور هم جالب بود.

حالا شهیدآوینی خودش از همین مدلهای توبه کنندگان بوده ها! میدونستین اسم واقعیش کامران بوده؟ :)

پاسخ:
ذیل پست من این حرف گفته شده بود بله :) امیدوارم که همگی دسته جمعی بریم بهشت :)

+ کامران باشه! حالا شما باید به روش بیاری!؟ :/ :)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۴۸

هانیه شالباف

بالاخره که جوابشو پیدا می‌کنم :))

پاسخ:
مهم همینه :)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۴۹

لوسی می

من عذرمیخوام. :|
کاش همه ی علی ها و رضاها و محمدها و مصطفی ها و حسین ها و مرتضی ها کامران بودند اما مثل او بودند.
هعی!

پاسخ:
از کی عذرخواهی میکنید؟ :)

+ شما ایضا باید از «حسن کامران» هم عذرخواهی کنید بخاطر بی احترامی به اسم کامران !

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۱:۵۲

لوسی می

از همه ی کامران هایی که در دفتر کون و مکان نام مرتضی آمدشان از آسمان!
:)

پاسخ:
امیدوارم راضی بشن ازت :)

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۲:۰۹

فرشته ...

نه منظورم همون فکه است، جایی که شهید اوینی به شهادت رسید.

یعنی این یه قدرته که استفاده کردن ازش به هر نحوی به دست ادم خودشه؟ پس چرا وقتی سپاسگزاری کنیم میگم از خداست ولی موقع ناسپاسی میگیم از خودمونه؟

پاسخ:
اون دیگه به علم و شعورمون بستگی داره

مثلا پدر ما یه پول توو جیبی به ما میده ما هر جور میتونیم خرجش کنیم ولی در اصل واقفیم که اوشون دادن.

+ شاید حسرت هم به همین برگرده که متوجه میشیم درست خرجش نکردیم این قدرت رو یا این پول رو

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۳:۴۲

وحید عبدی پور

در جواب فرشته.
در اندیشه کلامی اهل بیت و شیعه ما نه مجبوریم نه مختار، امری بین این دو، اما اگر بپرسی منظور چیه جواب امام علی رو میدم که فرمودند، این راه عمیقی است که نپیما و نرو که تباه می شوی.

بدونید که خدا بنده اش رو رها نمی کنه و مجبور هم نمی کنه، یعنی ما اختیار داریم ولی دست خدا هم بسته نیست. کار نیکتان از ما و کار بدتان از خود شماست. تا بحث از جبر و اختیار می شود قلم می شکند و اندیشه حیران می شود. رجوع کنید به اصول کافی بخش جبر و اختیار و امر بین البین

پاسخ:
سلام ممنون استاد :)

@فرشته

۱۰ آبان ۹۶ ، ۱۴:۱۱