قلب تسلیم
چهارشنبه, ۲۶ دی ۱۳۹۷، ۰۴:۰۰ ب.ظ
شاید اسم‌ها و شخصیت‌ها در فضای مجازی با آنچه در زندگی واقعی هستیم متفاوت باشد؛ اما روابط انسانی در هر دو محیط حاکم است. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم از بعضی از آدمهای مجازی خوشمان می‌آید. شباهت‌ها باعث می‌شود با بعضی‌ها دوست بشویم و گفتگو کنیم. از شما چه پنهان که گاهی که چند روزی خبری از دوستمان نباشد دلتنگ می‌شویم و سراغش را می‌گیریم. گاهی در این دوستی ها دلخوری هایی پیش می‌آید یا دلی شکسته می‌شود. گاهی هم جلوتر می رویم و بدون نیت بد، حرمتی را نادیده می‌گیریم! یا قهر و آشتی و بلاک و این حرفها... اما چیزی که بیش از همه مرا می آزارد این است که در این دوستی‌ها و رابطه‌های صمیمی دل کسی بشکند و دیگر فرصت جبران نباشد یا آن دوست جوری برود که دیگر هیچوقت برای ترمیم رابطه و دوستی دستت به او نرسد! دوست داشتم اگر تنها یک پست می‌توانم انشتار بدهم این باشد؛ پستی که در آن از این جور دوستان طلب بخشش کنم... امیدوارم هر جا هستند در زندگی و کار و تحصیل موفق باشند... و اگر از اینجا گذری کردند و خود را مخاطب این پست دید فاتحه ای برای ما بخواند| بقیه دوستان که در بیان حاضر هستند اگر از دست من رنجیده اند من کوچیک همه شون هستم. مرا ببخشید. خدایا توبه!
پ.ن: قبلا هم یه پست نوشته بودم با همین مضمون: پست شماره 468
گویا وبشون رو حذف کردن.
سلام :)