نقد بیوتن| بازتاب حیرت در زندگیِ بدون شعار
بیوتن البته به خودی خود جذابیتی برایم نداشت، ولی این که ادامهٔ «ارمیا» بود جالبش میکرد. ارمیا نماد یک آدم دردمند بود، از آن آدمهایی که «به بیداری دچارند».
امیرخانی خود را موظف به روایت دینداری در دنیای مدرن میداند و بیوتن روایت خمودگی و خستگی یک دیندار در مدرنترین کشور این دنیاست.